وقتی چادرم می شود سپری برای چشمان گناه آلود

وقتی چادرم سایبانی می شود در برابر هوس ها

وقتی چادرم می شود تیری در چشمان دشمنان

وقتی چادرم می شود خاكی بر سر شیطان

وقتی چادرم می شود دل گرمی آقایم

وقتی چادرم می شود آبروی اسلام

تو چگونه از من می خواهی از این « صدف » دست بكشم ... ؟

شبها وقتی می خوای بخوابی میبینی

کسی رو نداری که بهت فکر کنه !

اینجاست که میفهمی برخلاف

شلوغیه درونت ، چقدر تنهایی . . .

دلم برات تنگ شده….. اما من…

من میتونم این دوری رو تحمل کنم…

به فاصله ها فکرنمیکنم …… میدونی چرا؟؟

آخه … جای نگاهت رو نگاهم مونده ….

هنوز عطر دستات رواز دستام میتونم استشمام کنم….

رد احساست روی دلم جا مونده …

میتونم تپشهای قلبت رو بشمارم …..

چشمای بیقرارت هنوزم دارن باهام حرف میزنن

فکر تنهایی نباش

تنهایی خودش تنهاست

تنها به فکر من باش که بی تو تنهام

تو آسمانی ومن ریشه در زمین دارم

همیشه فاصله ای هست-داد ازاین دارم

قبول کن که گذشته ست کار من از اشک

که سال هاست به تنهایی ام یقین دارم

تو نیز دغدغه ات از دقایقت پیداست

مرا ببخش اگر چشم نکته بین دارم

بخوان و پاک کن واسم خویش را بنویس

به دفتر غزلم هرچه نقطه چین دارم

کسی هنوز عیار ترا نفهمیده ست

منم که از تو به اشعار خود نگین دارم