تــــــــﺎﺑﺴﺘــــﺎﻥ !

ﺣـــــــﺎﻻ ﻛــــﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﺗﻤــــــــــــــــﺎﻡ
ﻣﻴــــﺸﻮﻯ
ﺑــــﮕﺬﺍﺭ ﺑــﮕﻮﻳـــــــﻢ !
.
.
ﻛـﻪ ﺭﻭﺯﻫــــــﺎﻯ ﮔـــــــــﺮﻣــــــــــﺖ
ســــــــرد گذشــــــــت ..

می روم... به کجا؟
نمی دانم .... حس بدیست... بی مقصدی !
کاش نه باران بند می آمد... نه خیابان به انتها می رسید....

بعضے وقتا مجبورے تو فضاے بغضت بـפֿـنـבے …

בلت بگیره ولے בلگیرے نـڪنے …

شاڪے بشے ولے شـڪایت نـڪنے …

گریـہ ڪنے اما نزارے اشـڪات پیـבا بشن …

פֿـیلے چیزارو ببینے ولے نـבیـבش بگیرے …

פֿـیلے ها בلتو بشـڪنن و تو فقط سـڪوت ڪنے …

خیــــــــــره شدن ب چهـــره یک بانــــــــــــــــــو

عشـــق را به او هدیه نمیکند

معنی توجه را به او نمی آموزد

فقط باعث میشود...

آن مـــــــرد از نظر بانـــــــــو...

لطیــــــــف نباشد

پاک نباشد

اما پســـــــر آریایــــــــــی

نه فقط برای دختری مثل من

بلکه برای همه بانـــــــوان سرزمیــنت

امیــن باش...

چشــــــــــــــــمانت پاک باشد...

مهربان باش...

تا بانــــــوی سرزمیــــــــنت

احساس غریبـــــگی نکند

معـــــذب نباشد

تا در دلــــش دانه

عشــــق و

نگاه پاک تو رو بکــــارد!

یعنـــی میشود روزی برسد

که بیایی

مرا در آغوش بگیری

بخواهم گله کنم ....

بگویی هیس

همه کابوس ها تمام شد ....

برهنه می آئیم ، برهنه می بوسیم ، برهنه می میریم

با این همه عریانی ، هنوز قلب هیچکس پیدا نیست !

تو در یاد منی اما یادت بی من است
دست من در دست توست اما فکرت جای دیگریست
در پی عشقی شیرین بودم ناگاه عقلم یخ زد
آتشی که در دلم به پا کردی مستم کرد

یــادَم مــی آیَـــد گــفـتــه بــــودی :
ســـاده و کـــوتـــاه نــــویـــسی را دوسـتـــــ داری
ســــاده و کـــوتـــاه فـقَـط دو کـلـمــــه :
بَــــرگـرد . . .
دلــتـنـگَـــم . . . !

تن پوش تازه برتنم
گمشدنم تو ایینه
وقتی که تو کنارمی
هرروز نوروز منه!

√ مـטּ اورژـآنـس טּـیسـمـ ...

ڪـه هـر وقـتـ بـــہ فـטּـآ رفـتــے یـآכمـ بـیوفتــے !

هر کس زخم های دستم را دید پرسید :

چرا با خود چنین کردی؟

اما هیچکس زخم های بزرگ دلم را ندید

تا بگوید:

چرا با تو چنین کردند ......

چــرا آدمـــا نمیـــدونن بعضــــــــی

وقتهــــا خـــــداحافـــــظ یعنـــــــی :

" نــــذار برم "

یعنـــــــی بــرم گــــردون

سفــــت بغلـــــم کـــن

ســـــرمو بچـــــسبـــون به سینــــه ت و

بگــــــو :

"خدافــــظ و زهــــر مـــار"

بیخــــــود کــــردی میگی خدافـــــظ

مگـــــه میـــذارم بــــری ؟!

مــــــگه الکیــــــــه !!!

چــــــــرا نمیـــــفهمـــــن نمیخــــــــوای بری ؟!

چـــــــــرا میـــــــذارن بــــری... ؟!

باید از یک جا “شروع” کنم… 
به “تمام” کردنت…
اول از همه
پایت را از شعر هایم قطع میکنم
بعد، دستت را از سرم بر می دارم
بعد از آن هم، چشم از تو می پوشم
بعد هم
بعد ...هم
با خیالت چه کنم؟ لعنتی!؟

هوای دو نفره

نه ابـــــر می خواهد، نه باران، نه یک بعدازظهر پاییزی

کـــــافیستـــ حواسمان بهم باشد …

همیـــــن…

من...
جام چشم هایت را...
باعشق...
یک جا سر کشیدم...
و تو چه بی هوا،
تمام هستی ام شدی!

ڪنارم خیـــلی ها هسـتــטּ . . .

امـــا . . .

בلــم پیش تـــو آرومـﮧ . . . !!!!!

در خاطـــری که تو هستـــی دیگــران فراموشند

بگــذار در گوشت بگویــَــم

°°°میخواهمــَــت°°°

ایــن خلاصه ی تمــام عاشقــانه هایَــم است

زوار چشمانت را هــر روز اشتیاقی دوبآره اسـ ـت ..

روی از من برمگردان ،

دلـ ـم ، طـ ـواف می خواهـ ـد قبله گاه من !

ﻧﻤﮯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺧﺎﻃـــﺮﻩ ﮮ ﻓﺮﺩﺍﯾــﻢ ﺷﻮﮮ!
ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻣــ ﻥ ﺑﺎﺵ
.
.
ﺣﺘﮯ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﮮ !

یه وقتایی لازم نیست حرفی زده شه بین دو نفر...

همین که دستت رو آروم بگیره.....

یه فشار کوچیک بده.....

این یعنی من هستم تا آخرش.....

همین کافیه....!

قهوه،


بادام،


شکلات،


همه تلخی ها را چشیده ام،


هیچکدام قدر نبودنت


تلخ نبودند

صـدای مـردانه ات دلم را میلرزاند

گوش هایم همیشه به انتظار شنیدن حرف هایت می نشیند . . .
دسـتان بزرگ و قوی ات
مـرا یاد یک واژه می اندازد
و آن هم ” امـنیت ” است . . .
آغـوشت همچون دریـایی پـر تلاطم است
و مـن
چـقدر غـرق شدن در این دریـا را دوست دارم . . . !
تـ ـو فـقط مـرد من بـمان
و مـن هـم قـول میدهم تا ابـدبـانوی تـمام لحظاتت باشم . . .

به کـوری چـشــم ِ هـمــه یکــروز
در شـلوغــتـرین نقـطه شـهـر ...
دیــوانـه وار می بـــوسـمــت ...!!!

ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒـــﺮ ﮐﺮﺩ


ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،


ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ، ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ !


ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ،


ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﻫﯽ ،


ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ


ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨــــﺪ !


ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ،


ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ !


ﻭ ﮔﺎﻫﯽ


ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪ !


ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ


ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ


ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧـــﺪ...

وقتی نخواستنت...اروم بکش کنار...!
غم انگیـــز است اگـر تـو را نـخواهد؛
مسخـره است اگر نفهمـی؛
احمقانـه است اگـر اصرار کـنی ....

ﺩﺭ ﻣﺮﺩ ﻫﺎ حسی ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺸﻮ ﻣﻴﺬﺍﺭﻥ” ﻏﻴﺮﺕ “

ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﺣﺲ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﻣﻴﮕﻦ “ﺣﺴﺎﺩﺕ “
ﺍﻣﺎ…
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮﺩﻭﺷﻮﻥ ﻣﻴﮕﻢ ” ﻋﺸـــــــــــﻖ “
ﺗﺎ ﻋﺎشـــق نباشی
نه غیرتی میشی نه حـســود !

میترسـَم از تنہـایــے. . .
از ڪـوچہ هاے خَـلوَتـــ. . .
از زندِگـــے سوتـــ و ڪــور. . .
مـטּ مُـتنفِـرَم از تنہـایـــے. . .
مـטּ میتـَرسَم از دَستـــ بــِدَهـَم عشقـَم را. ..
میتـرسـَم از سیاهـــے. . .
مـטּ میتـَرسـَم صِداـــے نَفسہــایـَم را بشنـَوم میتـَرسـَم از صِداــے قـلبـَم. . .
میتـَرسـَم روزــے سُـخنـــے نباشـَد بیـטּ مـا. . . اَمــا. . .!
اَمـا خـَلوتـــِ دِلـَم را دوستـــ دارَم. . .
آرامـِش بــے اِنتہــا و سُڪـوتـــ دَر قـلبــَم را دوستـــ دارَم. ...

وقـتی از چـشمِ کـسی بیُــفتی ،
مثلِ یــك قـــطره اشک ..
دیگه فــرقـی نمیــکنه کجـــا بـــاشی !؟
...
گوشه ی چشم ..
رویِ گونه ..
و یا ..
رویِ خــاک !
تـــو دیـگه چــکیــدی...

می*ریزیم؛

ریز
ریز
ریز

چون برف

که هرگز هیچ*کس ندانست

تکه*های خودکشی یک ابر است ...

دلتنگ آغوشت می شوم...
وقتی که هوای حوصله ام ابریست!!!
دلم یک عصر دلگیر میخواهد
و یک پیاده رو بی انتها...
تا تمام دردهایم را در تن سردش جا گذارم.
آنقدر گلایه کنم...
که آسمان بشکند سد غرورش را...
و رد پایم را از دل سنگفرش های زخمی پاک کند...
تا شاید دل بی قرارم اندکی آرام گیرد...
شاید که لبخند درختان به وقت گریه ی ابر
اجابتی باشد...
و خدا آغوش بگشاید به روی تنهایی هایم....!!!

بودنت را دوست دارم


وقتی مرا دربر میگیری


و به آغوشت سفت مرا می فشاری


وادارم می کنی که به هیچ کس فکر نکنم


جز تو !!!

صبح یعنی مست صدای تو



ظهر یعنی انتظار تو



عصر یعنی دلتنگم برای تو



شب یعنی یاد تو



و تو یعنی تمام لحظه های من

واژه ها قد نمیدهند



ارتفاع دلتنگیم را



من فقط سایه ی نبودنت را



برروی سقف اتاقم به نظاره نشسته ام

کــاش آدمــا ! به جای اینکه . . .
هر روز یکی رو دوس داشته باشن :|
یکی رو هر روز دوس داشته باشن...

ازم پرســـــــیدی
من کجای زندگیـــــــتم ؟

عزیـــــــزم ..
تو دلگرمی منی برای زندگی
تو بهــــونه منی برای زندگی
تو امــــــید منی برای زندگی

اصن عشــــــ♥ــــقم
تـــ♥ـــو خـــــود زندگیـــــمی ..

بــرای آن هـمـه "وفــا"ی زنـانـه ی مــن
مــردانـه نبـود
"خـیـانـت" َت...

این چشم‌ها
خواب ندارند دیگر.

هرجا هستی،
زمزمه کن با من
...
ترانه‌ی « مرا ببوس » را ؛
آرام می‌شوند .ودر اغوشت بخواب می روند

دلتنگم!!

بــرای کسـی کـه مدتهـاســت ....

بــی آن کـه باشــد ....

هــر لحـظــه ....

زنــدگــی اش کـــرده ام !

بــدهــکاری بــه مــن....

بــه تــمام "دوســتت دارم" هــایــی که گــفتم ,

و تــو نــشنــیده گــرفتــی ...

کاش می شد، روی خط سر نوشت

روزهای با تو بودن را نوشت .....

سرنوشت،ننوشت

گر نوشت، بد نوشت

اما باور کن نمی توان سرنوشت خویش را از

سر نوشت !!!!

اگه به یــــــه نفر قول دادی باهــــــاش بمونی …

دیگه حق نداری چراغ امیــــــد دلشو خــــــاموش کنی …

رو حرفــــــت باش و عاشقش بــــــاش…

مطمــــــئن باش دنیــــــاشو به پات میــــــریزه…