کسی دیگر نمی کوبد در این خانه ی متروک را

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم

و من چون شمع میسوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم

درون کلبه ی خاموش خویش

اما کسی حال من غمگین را نمی پرسد 

و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم 

درون سینه ی پر جوش خویش

اما کسی حال من تنها نمی پرسد 

و من چون تک درخت زرد پاییزم 

که همدم با نسیمی میشود برگی جدا از او 

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

نظرات شما عزیزان:

بهاره

ساعت14:27---7 تير 1391

و هیچکس حال من تنها رو نمی پرسد...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: