میگوید :اعتقاد هر کسی محترم است! و نباید به ان توهین کرد!

میگویم: توهین چیست؟ میخواهید اصلا حرف نزنم؟ ایا تو با این ابزار که من توهین میکنم مرا سانسور نمیکنی؟

میگوید :توهین یعنی زیر سوال بردن اعتقادات من! حرف بزن اما زیر سوالش نبر! خیر من... تورا سانسور نمیکنم اما تو باید تا جایی حرف بزنی که به من توهین نشود

میگویم :ایا اعتقاد تو فقط در تو میماند؟ درونماندگار توست!؟ یا اعتقادات در زندگی و سرنوشت و مراوادت من با جهانم نقش داشته؟!

میگوید :هان؟! چرا پیچیدش میکنی؟ بگذار کمی ضجه بزنیم توی سرمون بکوبیم بلکه ثوابی ببریم، فقط توهین نکن!

میگویم : اعتقادات تو اگر فقط مال تو میمانند که من حرفی نداشتم، اما اعتقادات تو اگر مبنای اندیشه ی سیاسی تو، مبنای رفتارت با دیگران، مبنای شناختت از دیگران باشد دیگر اعتقادات تو نیست، این دیگر یک پدیده ی بیرونی میشود. در ضمن از کجا به بعد سخن من توهین محسوب میشود؟ تو که هرچه میگویم که شک بر انگیز است، توهین قلمداد میکنی، ایا مرز های توهین و نقد را تحمل تو تعیین نمیکند؟ ایا بی تحملی تو ناشی از اعتقادات تو نیست؟ خب این خودش نمود خارجی نخواهد داشت؟



چهره در هم میکشی و زیر لب میگویی افسوس که دنیای مدرن دستان مارا بسته، وگرنه سرت از را بیخ تا بیخ در راه حضرت حق میبردیم...

لعنت بر وهابیت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: